Rootsville

Bywater Call (Can) Blues 'n Soul The Crossover Music Pub Gent (21-02-2020) reporter: Freddie & photo credits: Trees Rommelaere info club: The Crossover info band: Bywater Call © Rootsville 2020

Dit concert van de Canadese "Bywater Call" in "The Crossover Music Pub" te Gent stond al lange tijd aangevinkt in onze agenda. Onze noorderburen en zo ook vele delen van Europa stonden al in lange rijen voor deze blues 'n soul sensatie met bomvolle zalen in onder meer de "Bosuil" en "'t Rozenknopje". "Bywater Call" die vorig jaar met hun "selftitled" album iedere muziek liefhebber bij het beluisteren ervan met open mond kwamen achter te laten. Het was zelf moeilijk om niet meteen de grens over te trekken om zo ook onze eigenste clubs in hun roem en glorie te laten delen.

Net als "Run Home Slow" van de Aussies "The Teskey Brothers" waren deze beide albums met voorsprong bij de betere in 2019. Sinds 2018 kregen we ook met "Samantha Martin & Delta Sugar" al een blues 'n soul revival te horen met passages op onder meer "Moulin Blues" en "Gevarenwinkel" en nu is er deze "Bywater Call". Ook nu staan die van "Moulin Blues" in pole positie voor deze band wanneer het de festivals betreft. In België lijken ze nog niet wakker te zijn al doen de concerten op donderdag in "De Steiger" en vrijdag hier in "The Crossover Music Pub" toch het beste verhopen. Wij zijn alvast Sandra en Bart zeer erkentelijk om ze hier zo maar in hun music pub aan het Langerbrugge eiland te programmeren. Ook al zijn ze van hun hart uit rockers hunne frank es al gevalle...

"Bywater Call" en dan spreken we niet over het district "Bywater" in "The Big Easy", al zou deze band niet misstaan op de podia van New Orleans, maar over een Canadese 7-koppige formatie die met roots in de Toronto area, een mix brengen van blues en soul. Hun perfect uitgebalanceerd album met nummers als het met rauwe Delta geïnjecteerde blues zoals op "Arizona", het van Memphis Soul doordrongen "Forgive" en prachtige soulblues ballads als "Nightmare" maken dat je volop kan genieten van hun muziek en ze zo het bewijs komen te leveren dat er nog veel moois leeft in Canada. Without further ADO, we give you "Bywater Call"

photo Meghan Parnell © Rootsville

"Bywater Call" heeft als solide basis de soulvolle Meghan Parnell en stringbender Dave Barnes die onder hun beiden verantwoordelijk zijn voor de nummers op het zo succesvolle album. Verder hebben we ook Stephen Dyte (trumpet), Bruce McCarthy (drums), Mike Meusel (bass), Julian Nalli (tenor & baritone sax) en Alan Zemaitis (keyboards).

Met als opener een muzikale intro krijgen we daarna Meghan op het podium en laten ze met "Arizona" onmiddellijk horen uit welk hout ze gesneden zijn, en dit is duidelijk uit een Quercus Rubra aka Amerikaanse eik. Soulvolle en rauwe krachtige vocals hier ondersteund door de al even opzienbare blazers sectie en wat dan over die gitaar rifjes van Dave Barnes die elke blues liefhebbers hier meteen bij het nekvel grijpen.

photo "Bywater Call" © Trees Trees Romellaere

Dat ondervonden hier meteen ook de vele belangstellenden, want die waren in grote getalen afgezakt naar "The Crossover Music Pub". Een heuse delegatie van de "Banana Peel", de gezagdragers van de "Zelzate Blues Happening", afgevaardigden van Gevarenwinkel en Swing, zelfs Eddy kwam hier prospectie doen voor de heroplevende concerten in "De Korenbloem". Strange maar ook één iemand uit het festivaldorp Werchter en rest er dan de vraag of die hier in opdracht van "De Schuur" is. Ook Frankie van "BTTR" kwam te zwichten voor deze blanke blues 'n soul, of was het misschien voor Meghan ;-) Meghan zelf die had het meteen voor het "Kieken" op de Gevarenwinkel sticker.

photo Dave Barnes © Trees Trees Romellaere

Wij lieten ons dan maar volledig opnemen in het stukje muziek dat deze "Bywater Call" hier kwamen af te leveren. Muziek die als één geheel door de klasbakken van muzikanten deze club wordt ingestuurd. Nummers die ook veelal diverse ritmes in hun soul verbergen en dan denken we bij "Forgive" uiteraard aan de Memphis Soul en Stax. Het is soms een beetje ongeloofwaardig met welk gemak Meghan hier de zaal muzikaal komt in te palmen. Zelfs het koppeltje "Lindy Hop" dansers konden zich niet meer inhouden en trakteren zo deze band hoe blues 'n soul muziek moet geleefd worden. Sjapo!

Met het soulvolle slowbluesje "Walk On By" krijgen we zowaar weerom een hoogstandje van wat deze Canadezen te bieden hebben. De mooie harmony vocals komen hier van Dave Barnes, Mike Meusel en Alan Zemaitis. Hemels is ook de NOLA trompet solo van Stephen Dyte. Eén enkel woord hiervoor en dat is genieten. Volgt dan het met funk en soul doordrongen "Over and Over" en ja bij de oudere soul liefhebbers onder ons komt nu het beeld van "Sister Aretha" opdoemen, kan het nog straffer?

photo Stephen Dyte © Trees Trees Romellaere

Nog meer Stax gevoel krijgen we met het bijzonder mooie "Silver Lining" waarbij de niet weg te cijferen kunstjes op de "black & white keys" niet te verwaarlozen zijn. Een nummer waarbij ook alle instrumenten zorgvuldig aan bod komen. Met "I Will Remain" krijgen we van Meghan een soort lovers quarrel dat we op hun volgende album zullen gaan aantreffen maar hier vanavond helaas het einde komt in te luiden van de eerste set. De verantwoordelijke voor de pauze muziek hier in de "Crossover" geeft ons dan Screamin' Jay Hawkins' "I Put A Spell On You"...hoeven we dit nog meer te verduidelijken, nee toch!

En klein intermezzo en maar goed ook want we hadden dorst, dorst naar wat het vervolg zou gaan brengen. En ook kwam nu deze "Bywater Call" ons te verbazen met een klassieker van de Canadees-Amerikaanse iconische "The Band". Shiver and shake voor hun verbluffende en lekker rockende versie van "The Weight". Met alweer een nieuw nummer en een prachtige conversatie tussen gitaar en keys moeten we toch vaststellen dat het meer rockende gedeelte van deze "Bywater Call" hier nu de bovenhand komt halen.

De interactie hier ten top komen ze dan aanzetten in ware Gospel en NOLA stijl, "If You See Me, Gimme Peace" met een waar "Tambourine à Go Go" als onwezenlijke intro. Het "Lindy Hop" paartje, ook zij gingen weerom uit de bol! Helaas komen we ook zo uit bij het einde van de passage van deze "Bywater Call" hier in "The Crossover Music Pub". De wakkere "MC" van dienst die was er uiteraard als de kippen bij om voor nog een toegift te smeken, wij volgden hem daarin voor de volle 100%.

Als eerste bisser was er "Swing Low", het afsluitende nummer op hun zo sterke "Selftitled" debuutplaat. Een nummer ook als een ware cool down waarop we nog een filmisch meesterstukje krijgen van Alan Zemaitis op de toetsen, maar tegelijkertijd ook een prachtig bluesje. De outwsinger van de avond werd "Sing It", ook nu weer een nummer dat met gospel, soul en funk is geïnfecteerd.

Bruce McCarthy zette hierop aan voor een drum solo waarna ook Dave Barnes, Stephen Dyte , Mike Meusel , Julian Nalli en Alan Zemaitis afzonderlijk in de spotlight kwamen te staan. Allemaal top en uiteraard ook de star of the show...Meghan Parnell. Nog enkele gospel moves van Meghan met de vrouwelijk helft van onze "Lindy Hoppers" en that's all folks! Ons "Isabelleke" zou nu zingen van ‘t Klonk zo in mijn oren als een feest...